تو زیست۲ چی میگفتیم؟ تب نشانه مبارزه ی بدن با عوامل بیماری زاست.

از ۲ تا الان لشم زیر پتو
تمرین رانندگی صبح کنسله
کلاس هم فقط احتمالا آ.د.مدنی۲ روبمونم.
مگه اینگه گلیجانی جبرانی اش این هفته باشه

وقتی میرم تو خودم شاید، پاییز سال بعد برگردم.

کاش بفهمم خودمو
احساساتمو
تغییرات حالمو
خوبم.
۲۰ ثانیه بعد داغون

شاعر میفرماد: دیگه هیچی شبیه گذشته ها نیست.

اینکه بعد از گذشت این همه مدت هنوز دلم برات تنگ میشه و یه شب درمیون خوابتو میبینم ینی هنوزم دوست دارم. هر چند که دیگه نه رفیقمی نه دخترداییم نه حتی آدمی که ۱۷-۱۸ سال میشناختمش.

یوبس نباشیم.

نه جسمی.
نه اخلاقی.

که به نحو احسن به زنده گی لاکچری من اضافه شد.

بین همه هاگیر واگیر های این چند وقته فقط شکستن صفحه گوشیم و خراب شدن باتری و شارژرش کم بود

کجای دنیا پیشرفت با این سرعت وجود داره؟

دوهفته قبل: 5,850,000
امروز: 7,099,000

ایران به مسئولان بهتری نیاز دارد.

من میتونستم متولد یک کشور اروپایی باشم، تو ۱۸ سالگی ام با هزینه کم چند تا از کشورهای اروپایی دیگه رو بگردم.
میتونستم متولد یک کشور آمریکایی باشم، تنها زندگی کنم و از هر حیث با مرد های سرزمینم برابر باشم.
میتونستم متولد یک کشور آسیایی دیگه باشم، آزاد برقصم یا حتی رئیس جمهور شم.
اما بر حسب اتفاق متولد ایرانم، هر روز نگران نرخ سکه و دلارم، اینکه سران کشورم و کشور دیگه ای که دوست کشورم نیست چی میگن به هم، برنامه ریزی هام بهم میریزن چون ارزش پولم ثابت نیست. پدرم بعد از بازنشستگی به عنوان یه معلم مجبوره شغل دیگه ای داشته باشه، هرچند که مادرم هم دبیره. من دانشجوام، دانشجوی حقوق، اما مطمئن نیستم کاری در آینده داشته باشم. روزانه ۴ ساعت برق میره توی شهرم، و کارم نصفه میمونه. و فقط ۲۱ سالمه.

من به عنوان یه شهروندی که همیشه قانون مدار بوده حق دارم که خواسته هایی داشته باشم. من ثبات اقتصادی میخوام. روابط دیپلماتیک دوستانه با کشورهای قدرتمند، برابری اجتماعی، کار، رفاه، امنیت شغلی، درآمد کافی، درس های مفید دانشگاهی و حتی مدرسه ای برای آمادگی زندگی در اجتماع، کاهش و تعدیل مجازات ها.

کاش یکی یه جایی پیدا شه جواب منو بده.

من یک سال تمام از هزینه های جانبی زندگیم تا جایی که میشد زدم که 2 تومن جمع کنم که لپ تاپ بخرم.
چرا باید یه شبه هم قیمت لپتاپ 3 برابر بشه هم ارزش پول من یک سوم؟